عطری عجیب از دل این خانه می دمد

حسی غریب می وزد از سمت آسمان

امروز از نگاه زمین اشک جاری است

بغضی شگرف خیمه زده بر گلویمان

رنج راه،سوگ همرهان،اشک وآه و داغ توأمان،قرار از دلتان وتوان از جانتان برده بود.

حق با شما بود بانو!

سختی فراق را توشه ای جز اندوه نیست.

گویی غربت، همزاد ازلی شما خاندان هدایت است؛

نوشته شده در دوشنبه 92/11/21ساعت 12:3 صبح توسط محبوبه نظرات ( ) |