«هنوز داغ از دست دادن اولین فرزندش را فراموش نکرده بود که مجبور شد دومین و آخرینِ فرزندانش را با سربند سبز راهی جبهه کند تا به کُندباوران غرب بفهماند که «ما از سوختن نمی‌ترسیم. پروانه‌های عاشق نوریم و هر جا که نور ولایت است، گرد آن حلقه می‌زنیم. پیام ما استقامت است و این نوری است که فراتر از زمان و مکان و خزائن معنوی «فَاسْتَقِم کَما اُمِرتَ و مَنْ تابَ مَعَک» بر ما تابیده است و این چنین آینده از آنِ ماست. «وَ العاقبةُ للمتقین». (اعراف: 128)

زندگی در قیامت است و مرگ حقیقی در حیاتی است که با پذیرش ارباب ظلم و فساد میسّر می‌شود.

محکمه خون شهدا محکمه عدلی است که ما را در آن به محاکمه می‌کشند. وقتی بقای اسلام به این جنگ است چه جای ماندن.

تقدیر حقیقی جهان در کف مردانی است که پروای نام ندارند.

سنت خدا بر این قرار دارد که مبارزه حق با باطل همیشگی باشد و تکامل از خلال مبارزه به دست می‌آید. مردم در خلال سختی‌ها و مشکلات پخته و آزموده می‌شوند.

مگر ممکن است ملتی آزاد و مستقل گردد بدون آنکه بهترین عزیزانش را قربانی کند.

نوشته شده در یکشنبه 92/6/31ساعت 10:31 عصر توسط محبوبه نظرات ( ) |